Het badkamer ei

Merlinde huppelt de badkamer in om haar tanden te poetsen voor ze naar school gaat. Nog twee weken voor de vakantie begint, daarna mag ze naar groep 4. Ze staat op het krukje bij de wastafel en kijkt in de spiegel. Dan draait ze zich om. In een hoekje van de badkamer ligt een groot ei. Het is oranje en paars gestreept en heeft gele stippen. Ze loopt er naartoe. Ze kijkt om zich heen of iemand het ziet, maar er is niemand bij haar. Ze hurkt zich bij het ei neer en tikt er voorzichtig op.
‘Wat is dit?’ fluistert ze tegen zichzelf. Ze pakt het ei op en brengt hem stilletjes naar haar kamer. Ze legt het onder haar bed met een handdoek eroverheen.
‘Merlinde, je moet naar school,’ roept haar moeder van onderaan de trap.
‘Ja, ik kom al,’ roept Merlinde terug. Ze loopt naar beneden met een grote lach onder haar lange blonde krullen.
‘Is er wat?’ vraagt haar moeder. Ze vind het gedrag van Merlinde opvallend.
‘Nee hoor,’ liegt Merlinde. Ze wilt het ei geheim houden. Wie weet wat er uit komt? En straks pakt ze het nog af. Nee, dat mag niet gebeuren.

Eenmaal op school zoekt Merlinde meteen haar beste vriendin Mara op om haar geheimpje te delen.
‘Misschien komt er wel een hele grote vogel uit,’ fantaseert Mara hardop.
‘Ja, of een krokodil of een slang,’ vult Merlinde haar aan.
‘Of het is een ei vol met snoep. Oh, misschien zit er wel duizend euro in!’
‘Wow!’ Merlinde ziet het al helemaal voor zich. ‘Ik hoop dat het snel uit komt, Mara. Kom je vanmiddag bij mij spelen? Dan laat ik het ei aan je zien.’

Na school gaat Mara met Merlinde mee naar huis. Mara is erg benieuwd naar het ei, ze kunnen niet wachten tot het uit komt.
‘Hey Merlinde en Mara, willen jullie wat te drinken?’ vraagt de moeder van Merlinde vriendelijk zodra ze thuis zijn. Ze lacht meer dan anders en lijkt wat verborgen te houden.
Merlinde vind het maar verdacht. ‘Wij gaan eerst op mijn kamer spelen,’ zegt Merlinde. Ze loopt de trap op. ‘Zou ze het door hebben?’ fluistert ze naar Mara. Mara zwijgt. Mara doet de deur goed dicht terwijl Merlinde al onder haar bed verdwenen is.
‘Waar is het? Ik had het hier neergelegd, echt waar.’ Merlinde kruipt onder het bed vandaan en kijkt beteuterd om zich heen. Waar kan het ei zijn gebleven? Zelfs de handdoek die eroverheen lag is weg. Ze opent wat kastjes en laatjes, maar vind het kleurrijke ei niet.
Mara kijkt zwijgend toe naar de zoekende Merlinde. Ze begint te twijfelen of er wel echt een ei was. Het klinkt ook wel gek, een gekleurd ei die uit het niets in de badkamer ligt. Dat kan niet.
Mama komt boven met wat limonade en een snoepje. Ze ziet Merlinde betreurd kijken.
‘Is er wat lieverd?’ zegt haar moeder meelevend. ‘Ben je wat kwijt?’
‘Ben je op mijn kamer geweest mama?’ vraagt Merlinde.
‘Ja, ik heb je kamer opgeruimd. Als ik je moet helpen zoeken naar iets, dan mag je het zeggen hoor.’
‘Nee, laat maar,’ zegt Merlinde teleurgesteld terwijl ze een snoepje van haar moeder aanpakt.
Als haar moeder de deur weer achter haar dicht heeft gedaan en hoorbaar de trap af is, durft Mara weer te praten.
‘Waar is het ei dan? Of was het een grapje?’
‘Het is echt, echt waar!’
‘We kunnen ook een hut maken in je kamer,’ stelt Mara voor. Ze lijkt niet zo geboeid meer door het ei en de mogelijke avonturen ervan. Misschien heeft Merlinde zich wel wat verbeeld en was het maar een bal.
Merlinde geeft de moed niet op en sleept Mara mee naar de badkamer om te laten ziet waar ze het ei vanmorgen vond. ‘Kijk daar,’ ze wijst naar de hoek zonder er naar te kijken.
‘Merlinde, je hebt hem gevonden. Het was dus toch echt!’ roept Mara zo hard dat er weer voetstappen op de trap klinken.
‘Heb je gevonden wat je zocht?’ vraagt mama vanaf de trap. Ze komt bij de badkamerdeur staan. ‘Maar wat is dat dan?’ Verbaasd kijkt ze naar het ei die Merlinde alweer in handen genomen heeft. ‘Kijk je wel uit? Laat mama er eens naar kijken.’
‘Oké, maar hij is wel van mij hoor,’ zegt Merlinde bazig.
Mama, Merlinde en Mara bekijken het ei en besluiten om het ei beneden op een zacht kleed op de grond neer te leggen. Zo kan het in ieder geval niet stuk vallen en kan iedereen er naar kijken.
Papa is verbaasd als hij het ei bij thuiskomst ziet. Zo’n mysterieus kleurrijk ei, wat zal daar uitkomen? Internet weet er ook geen raad mee. Het is een kwestie van afwachten. Maar hoe verzorg je zo’n ei?

Dagen lang ligt het ei op een zwart fleece kleed in de woonkamer. Onbeweeglijk, maar niet onveranderlijk. Elke dag komt er een gele stip bij. Van de oranje en paarse strepen is bijna niks meer te zien.

‘Mama, mama, ik ben thuis,’ roept Merlinde bij thuiskomst van haar op een na laatste schooldag. ‘Ik heb mijn rapport meegekregen. Ik heb een tien voor topo.’ Ze is apetrots en kan niet wachten om haar extra zakgeld voor haar goede rapport te krijgen. Ze trapt haar schoenen uit en pakt snel het schriftje uit haar tas voordat Mama in de gang staat.
‘Sst,’ sist mama.
‘Wat is er?’ Merlinde kijkt haar moeder serieus aan.
‘Het ei is uitgekomen,’ fluistert mama. ‘Wil je weten wat eruit is gekomen?’
Merlinde staat te springen. ‘Ja,’ fluistert ze op een manier die ook geroepen had kunnen worden.
Mama gaat voorop de woonkamer in. ‘Kijk, hij slaapt.’
Merlinde springt van geluk en rent eropaf. ‘Een puppy!’ roept ze. Ze pakt het half slaperige beestje vast en knuffelt hem. ‘Ik noem jou Eitje,’ zegt ze vastbesloten. Dan kijkt ze haar moeder vragend aan. ‘Mam, puppy’s komen toch niet uit een ei?’
‘Dat klopt,’ antwoordt ze met een knipoog.