Ondertussen ligt Tom nog steeds bewegingsloos op de grond. Dave die bij de muur is gaan zitten, trekt hem naar zich toe. In mijn ooghoek zie ik hoe Dave hem onderzoekt. Dan ritst hij zijn jas en vest open.
‘Ludo?’ zegt hij twijfelend, terwijl hij aan hartmassage begint. Een aantal klappen en aanvallen later heb ik eindelijk een beetje afstand gecreëerd tussen het wezen en ons.
‘Ik weet dat je druk bent,’ zegt Dave met normaal stemvolume, wetend dat we toch ‘‘betrapt’’ zijn, ‘maar ik krijg Toms lichaam niet meer aan de praat.’